Wat is dat?
Zelfverwonding: Begrip, Oorzaken en Omgaan met Zelfbeschadiging
Zelfverwonding, ook bekend als zelfbeschadiging, is een complexe en vaak verborgen vorm van emotionele pijn. Het kan moeilijk zijn om te begrijpen waarom iemand zichzelf opzettelijk verwondt, maar het is belangrijk om te erkennen dat zelfverwonding meestal geen aandachtstrekkerij is, maar een manier om met overweldigende gevoelens om te gaan. In deze blog geven we inzicht in wat zelfverwonding is, waarom mensen het doen en hoe je ermee om kunt gaan.
Wat is zelfverwonding?
Zelfverwonding verwijst naar het opzettelijk toebrengen van verwondingen aan het eigen lichaam, meestal zonder de intentie om het leven te beëindigen. Dit kan verschillende vormen aannemen, zoals snijden, branden, krassen of het slaan van zichzelf. Voor sommige mensen biedt het tijdelijk verlichting van psychische pijn of een gevoel van controle over hun emoties.
Waarom verwonden mensen zichzelf?
De redenen waarom iemand zichzelf verwondt, kunnen sterk variëren. Enkele veelvoorkomende oorzaken zijn:
-
Emotionele regulatie: Zelfbeschadiging kan een manier zijn om intense gevoelens zoals angst, boosheid of verdriet te beheersen.
-
Zelfbestraffing: Sommige mensen voelen zich schuldig of waardeloos en gebruiken zelfverwonding als een straf voor zichzelf.
-
Dissociatie: Bij traumatische ervaringen kan iemand zich losgekoppeld voelen van de realiteit. Zelfverwonding kan helpen om zich weer ‘echt’ te voelen.
-
Druk en stress: Hoge verwachtingen, schooldruk of sociale problemen kunnen leiden tot zelfbeschadiging als copingmechanisme.
-
Invloed van anderen: Soms kan blootstelling aan zelfbeschadiging via sociale media of vrienden bijdragen aan het gedrag.
Hoe kun je omgaan met zelfverwonding?
Als je zelfverwonding ervaart of iemand kent die hiermee worstelt, is het belangrijk om begripvol en steunend te zijn. Hier zijn enkele manieren om ermee om te gaan:
Voor jezelf:
-
Praat erover – Zoek iemand die je vertrouwt, zoals een vriend, familielid of professional.
-
Vervang het gedrag – Probeer alternatieven zoals tekenen, schrijven of sporten om emoties te uiten.
-
Leer je triggers kennen – Begrijp welke situaties of gevoelens leiden tot zelfbeschadiging en werk aan strategieën om hier anders mee om te gaan.
-
Zoek professionele hulp – Therapie, zoals cognitieve gedragstherapie (CGT), kan helpen bij het ontwikkelen van gezondere copingmechanismen.
Voor naasten:
-
Reageer met begrip en zonder oordeel – Laat iemand weten dat je er voor hen bent zonder boosheid of afwijzing.
-
Stimuleer professionele hulp – Moedig aan om met een therapeut of huisarts te praten.
-
Wees geduldig – Verandering kost tijd, en stoppen met zelfbeschadiging is vaak een proces met ups en downs.
Tot slot
Zelfverwonding is een teken van onderliggende emotionele pijn en moet serieus genomen worden. Het is belangrijk om te onthouden dat hulp en herstel mogelijk zijn. Door begrip en ondersteuning te bieden, kunnen we bijdragen aan een omgeving waarin mensen zich veilig voelen om hun gevoelens op een gezonde manier te uiten.
Reactie plaatsen
Reacties